The pencil lover

ΠΗΓΗ : http://www.enet.gr Ας το παραδεχτούμε, χωρίς πνεύμα αντιζηλίας και ηττοπάθειας. Στην πεζογραφία, κοινό και εκδότες προτιμούν κατά πλειονότητα το μυθιστόρημα, έναντι του διηγήματος και της νουβέλας ακόμη, και μάλιστα το «παχύ» μυθιστόρημα, δηλαδή περίπου πεντακόσιες σελίδες. Το κίνητρο των εκδοτών είναι φανερό, και παρόμοιο με των αντιπροσώπων αυτοκινήτων, που προτιμούν, βεβαίως, να πουλήσουν ένα τζιπ Χάμερ 4x4 ή μια πολυμορφική «νεκροφόρα» με φιμέ τζάμια, παρά ένα πεντακοσαράκι Φίατ. Το κέρδος, έτσι και δελεαστεί ο πελάτης, είναι σαφώς μεγαλύτερο. Παρόμοιο κίνητρο υποκινεί, πιστεύει ο ποδηλάτης, και αρκετούς μυθιστοριογράφους να παραγεμίσουν το μυθιστόρημα με άχρηστες κα πολύλογες σελίδες. Η πλοκή τραβιέται από τα μαλλιά, η μια ιστορία μπαίνει με το ζόρι μέσα στην άλλη (και δεν μιλάω, ασφαλώς, ούτε για τον Κώστα Ταχτσή ούτε για την Κάρεν Μπλίξεν ούτε για τον Βικτόρ Ουγκό ούτε για την Τζέιν Οστιν ή τη Σαρλότ Μπροντέ) και ο αναγνώστης, συνήθως η αναγνώστρια, οφείλω, δυσ

Το 2013 βρέθηκα πρώτη φορά στην Αθήνα καλοκαίρι και ολομόναχη. Ηθελημένα αποφάσισα να "απομονωθώ" για να προετοιμαστώ για εξετάσεις. Οι ώρες διαβάσματος και σημειώσεων ατελείωτες στην ανυπόφορη ζέστη του Ιουλίου στο διαμέρισμα του πέμπτου ορόφου. Η ένταση και το άγχος μεγάλο που έπρεπε κάπου να διοχετευθούν. Τι μπορούσα να κάνω μόνη στην τεράστια - με τα τότε δεδομένα μου - πόλη; Επισκέφθηκα το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας 22 (στάση Ευαγγελισμός κι όχι Σύνταγμα αν δε θέλετε να περπατάτε και να μη φτάνετε) για να μπω στο κλίμα των εξετάσεών μου. Το μουσείο στεγάζεται σήμερα στο μέγαρο της Δούκισσας της Πλακεντίας που κατασκευάστηκε για να μείνει η ίδια το 1848. Ζεστό, μοντέρνο και φιλόξενο πέρα από σημαντικά εκθέματα φιλοξενεί κατά καιρούς και άλλες εκθέσεις εκτός από τις μόνιμες. Υπάρχει χώρος για καφέ ή και φαγητό. Μια φορά το χρόνο διοργανώνονται δωρεάν ξεναγήσεις από το σωματείο ξεναγών. Τέλος, έχουν δημιουργηθεί σύγχρονες αίθ

       Λένε πως η ευτυχία είναι συνάρτηση ευγνωμοσύνης και αγάπης που προσφέρουμε στους άλλους. Πρόσφατα διάβασα σε μια έρευνα ότι γινόμαστε πιο ευτυχισμένοι αναγνωρίζοντας στον εαυτό μας πράγματα ή πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες και απαριθμώντας τρία από αυτά κάθε μέρα. Η Ψυχολογία συμφωνεί στο να νιώθουμε συχνότερα ευγνωμοσύνη. Αποφάσισα, λοιπόν, να καταγράφω αυτά τα πράγματα, που είμαι ευγνώμων κάθε μέρα. Είμαι ευγνώμων σήμερα, πρώτον για την καλή μου υγεία, δεύτερον για το ωραίο και ζεστό σπίτι που με φιλοξενεί, και τρίτον για τα αγαπημένα μου πρόσωπα που βρίσκονται μέσα σε αυτό. Σαν χρώμα ροζ σκούρο, σύμβολο της βαθιάς ευγνωμοσύνης και εκτίμησης για τον αέρα που αναπνέω... Εσείς για τι είστε ευγνώμονες σήμερα;;;

          Ρίχνοντας μια ματιά πίσω στο παρελθόν, έχω ευχηθεί αρκετές φορές μακάρι να είχα κάποιο μεγαλύτερο να με συμβουλεύει. Είμαι η πρωτότοκη κόρη της οικογένειας και πρώτη σε όλα! Πρώτη που πήγα σχολείο, πρώτη που πήγα Πανεπιστήμιο, πρώτη που δούλεψα κ.ο.κ. Ήθελα έτσι να ξέρω τι να περιμένω από τη ζωή, να 'χω μια ιδέα από που να φυλάξω τον εαυτό μου, όχι ότι δε θα έκανα λάθη, αφού μόνο μέσα από αυτά μαθαίνουμε, αλλά να, θα προτιμούσα να είχα μια προειδοποίηση για τις κακοτοπιές. Κι ύστερα όταν αργότερα έπεσα σε "λάκκο", ήθελα μια συμβουλή πως να επανέλθω, αν όχι τον κατάλληλο χειρισμό, μια στραβοτιμονιά για να τον αποφύγω. Θα προτιμούσα να είχα μια προειδοποίηση για το πως μοιάζει το προσωπείο των δήθεν φίλων ή των εφήμερων σχέσεων γενικά.

   Τελικά, απ'τον ίδιο μας τον εαυτό δεν μπορούμε να ξεφύγουμε· σε καμία ζωή, σε κανένα σύμπαν.  Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Το τέρας που κρύβεται κάτω απ'το κρεβάτι ή ενίοτε μέσα στην ντουλάπα είμαστε εμείς οι ίδιοι. Το θέμα είναι να μάθουμε να το κουμαντάρουμε. Να μην το αφήνουμε να μας κάνει αυτό ό,τι θέλει! Υπάρχουν τρόποι. Κάνοντας αυτό που κάνει την ψυχή μας να χαμογελάει. Μην καταπιέζεσαι, μην προσπαθείς να γίνεις κάτι άλλο για να πάρεις την αποδοχή κι επιδοκιμασία κάποιων, ακόμα κι αν αυτοί είναι η οικογένειά σου, φίλοι, ο περίγυρος, ένα αγόρι / ένα κορίτσι που κάπου, κάποτε είχες κάτι. Γιατί ο εαυτός μας είναι πάνω από όλα και από όλους , όχι με την εγωιστική έννοια, αλλά πρακτικά. Αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου, να γνωρίσεις τα θέλω σου, να διαμορφώσεις τους στόχους σου μέσα από αυτά, τότε ποιος; Τότε οι στόχοι θα διαμορφωθούν μέσα από διαστρεβλωμένο πρίσμα και θα βρεθείς αλλού. Και στη χειρότερη περίπτωση ο εαυτός θα καταρρεύσει, θα εγκα