The pencil lover

Το 2013 βρέθηκα πρώτη φορά στην Αθήνα καλοκαίρι και ολομόναχη. Ηθελημένα αποφάσισα να "απομονωθώ" για να προετοιμαστώ για εξετάσεις. Οι ώρες διαβάσματος και σημειώσεων ατελείωτες στην ανυπόφορη ζέστη του Ιουλίου στο διαμέρισμα του πέμπτου ορόφου. Η ένταση και το άγχος μεγάλο που έπρεπε κάπου να διοχετευθούν. Τι μπορούσα να κάνω μόνη στην τεράστια - με τα τότε δεδομένα μου - πόλη; Επισκέφθηκα το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας 22 (στάση Ευαγγελισμός κι όχι Σύνταγμα αν δε θέλετε να περπατάτε και να μη φτάνετε) για να μπω στο κλίμα των εξετάσεών μου. Το μουσείο στεγάζεται σήμερα στο μέγαρο της Δούκισσας της Πλακεντίας που κατασκευάστηκε για να μείνει η ίδια το 1848. Ζεστό, μοντέρνο και φιλόξενο πέρα από σημαντικά εκθέματα φιλοξενεί κατά καιρούς και άλλες εκθέσεις εκτός από τις μόνιμες. Υπάρχει χώρος για καφέ ή και φαγητό. Μια φορά το χρόνο διοργανώνονται δωρεάν ξεναγήσεις από το σωματείο ξεναγών. Τέλος, έχουν δημιουργηθεί σύγχρονες αίθ

       Λένε πως η ευτυχία είναι συνάρτηση ευγνωμοσύνης και αγάπης που προσφέρουμε στους άλλους. Πρόσφατα διάβασα σε μια έρευνα ότι γινόμαστε πιο ευτυχισμένοι αναγνωρίζοντας στον εαυτό μας πράγματα ή πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες και απαριθμώντας τρία από αυτά κάθε μέρα. Η Ψυχολογία συμφωνεί στο να νιώθουμε συχνότερα ευγνωμοσύνη. Αποφάσισα, λοιπόν, να καταγράφω αυτά τα πράγματα, που είμαι ευγνώμων κάθε μέρα. Είμαι ευγνώμων σήμερα, πρώτον για την καλή μου υγεία, δεύτερον για το ωραίο και ζεστό σπίτι που με φιλοξενεί, και τρίτον για τα αγαπημένα μου πρόσωπα που βρίσκονται μέσα σε αυτό. Σαν χρώμα ροζ σκούρο, σύμβολο της βαθιάς ευγνωμοσύνης και εκτίμησης για τον αέρα που αναπνέω... Εσείς για τι είστε ευγνώμονες σήμερα;;;