The pencil lover

Κι η καρδιά γέρασε τόσο πολύ σα να πέρασαν από πάνω της κοπάδια χρόνων. Αποκαμωμένη, ξερή και διψασμένη πέφτει πάνω στην έρημη γη. Φυσάει και της φέρνει δυο τρεις κόκκους κίτρινης άμμου πάνω στα σκασμένα χείλη. [ Εκείνη την μέρα έστυψα τον πόνο μου   κι έβγαλα λίγες σταγόνες αίμα   που κύλησαν και πότισαν δυο τρεις στίχους.   Σε δυο τρεις στίχους χώρεσα   τον πόνο της καρδιάς μου.]

Ελάνθανε, από την Κική Δημουλά | Στη Χόβολη Ότι ήμουνα ένας άνθρωπος που όλο με σκυμμένο το κεφάλι με περπατάγανε οι δρόμοι, αυτό πράχθηκε φανερά σας. Σας το αφήνω. Απάνω του λοιπόν, αποκεφαλίστε το, μοιράστε το σ’ όλες υποτιμήσεις θέλετε -πως γην και ύδωρ έδωσα σε φόβους και σήκωσε κεφάλι η ηττοπάθεια-, ρίξτε το ολόκληρο σ’ όσες αδιαφορίες σας κι άλλο πεινάνε, πετάξτε το σε δυο παλιογραμμούλες τύμβο. Όμως πώς σκύβοντας ατένιζα ουρανό, αυτό δεν θα τ’ αγγίξετε. Επράχθηκε κρυφά σας, το έκρυψα καλά στην ασφαλή του κεφαλιού μου τη λιμοκτόνα στάση. Σκύβοντας ουρανό ατένιζα. Που έφτιαξα από πτώσεις. Μαζεύοντας σπυρί-σπυρί ό,τι δεν αφομοίωνε το ύφος. Έζησα, τεντωμένο δίχτυ από κάτω, να συγκρατώ, να περισώζω λογής-λογής διάττοντες αυτοκτόνους, τα φωτεινά τους υπολείμματα, εκεί που όλο και χάνει ύψος, όλο και πιο πολύ αποχρυσώνεται της μολυβιάς τους η κραυγή και λυπηρά απολεπταίνει η αιχμή της εξαφάνισής τους. Έζησα, τεντωμένο δίχτυ από κάτω, να σώζω λυπηρότητες, κραυγών αποχρυσώσεις, αιχμών

Ivan Goll (1891-1950) [ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ] Δεν ήθελα να είμαι Παρά ο κέδρος μπροστά στο σπίτι σου Ένα κλαδί του κέδρου Ένα φύλλο του κλαδιού Μια σκιά του φύλλου Η δροσιά της σκιάς Που χαϊδεύει τον κρόταφό σου Για ένα δευτερόλεπτο. μτφρ. Ε. Χ. Γονατάς Ivan Goll, " Μαλαισιακά Τραγούδια. Μεταφραστικό δοκίμιο: Ε. Χ. Γονατάς, Αθήνα, εκδ. Κείμενα, 1979, σ. 18."

Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο αγάπα έναν άνδρα, αγάπα τον αληθινά.... Διάλεξε εκείνον που η ψυχή του έλκεται απ' την δική σου ξεκάθαρα που σε βλέπει, που είναι τόσο γενναίος ώστε να μπορεί να φοβάται. Δέξου το χέρι του και οδήγησε τον απαλά στο αίμα της καρδιάς σου. Εκεί που μπορεί την ζεστασιά σου επάνω του να νιώσει και την ανάπαυση εκεί. Και κάψε το βαρύ φορτίο του πάνω στις φλόγες της φωτιάς σου. Κοίτα βαθιά μέσα στα μάτια του και δες τι κείτεται σε αδράνεια ή σε εγρήγορση, ντροπαλά ή σε προσμονή εκεί μέσα. Κοίτα μέσα στα μάτια του και δες εκεί τους πατεράδες του και τους παππούδες του και όλους τους πολέμους και την τρέλα που τα πνεύματα τους πολέμησαν σε κάποια μακρινή χώρα, σε κάποια μακρινή εποχή. Πρόσεξε τους πόνους του, τους αγώνες και τα βάσανα και τις ενοχές του, δίχως κρίση και άφησε τα όλα να χαθούν.... Αισθάνσου το αρχέγονο του φορτίο.... Και νιώσε πως το μόνο που ψάχνει είναι ένα ασφαλές καταφύγιο σε σένα.... Άφησε τον να λιώσει μέσα το σταθερό σου βλέμμα... Κα