ΑΠ' ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ

   Τελικά, απ'τον ίδιο μας τον εαυτό δεν μπορούμε να ξεφύγουμε· σε καμία ζωή, σε κανένα σύμπαν. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Το τέρας που κρύβεται κάτω απ'το κρεβάτι ή ενίοτε μέσα στην ντουλάπα είμαστε εμείς οι ίδιοι. Το θέμα είναι να μάθουμε να το κουμαντάρουμε. Να μην το αφήνουμε να μας κάνει αυτό ό,τι θέλει! Υπάρχουν τρόποι. Κάνοντας αυτό που κάνει την ψυχή μας να χαμογελάει. Μην καταπιέζεσαι, μην προσπαθείς να γίνεις κάτι άλλο για να πάρεις την αποδοχή κι επιδοκιμασία κάποιων, ακόμα κι αν αυτοί είναι η οικογένειά σου, φίλοι, ο περίγυρος, ένα αγόρι / ένα κορίτσι που κάπου, κάποτε είχες κάτι. Γιατί ο εαυτός μας είναι πάνω από όλα και από όλους, όχι με την εγωιστική έννοια, αλλά πρακτικά. Αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου, να γνωρίσεις τα θέλω σου, να διαμορφώσεις τους στόχους σου μέσα από αυτά, τότε ποιος; Τότε οι στόχοι θα διαμορφωθούν μέσα από διαστρεβλωμένο πρίσμα και θα βρεθείς αλλού. Και στη χειρότερη περίπτωση ο εαυτός θα καταρρεύσει, θα εγκαταλείψει. Και τότε ποιος;;;

     "Μόνο αν τα 'χουμε βρει με τον εαυτό μας, αν τα 'χουμε καλά μαζί του, μπορούμε να βοηθήσουμε και τους άλλους." Σα να το ακούω κάθε φορά που συναντάω τα δύσκολα. Μια συμβουλή που μου είχαν δώσει κάποτε. Και πόσο δίκιο είχαν. Κι από τότε το διόρθωσα, πέρασε καιρός, μα προσπαθώ να ταυτιστώ με την παραπάνω συμβουλή. Κοιτάω πιο πολύ τα θέλω μου, κλείνω πόρτες και λέω "Όχι!" σε ό,τι με χαλάει, σε ό,τι δε μου πάει, γυρίζω την πλάτη στους παράταιρους, σηκώνω το κεφάλι στο φως και κλείνω το μάτι στους αντικατοπτρισμούς . . . ! Ακόμα κι αν επιλέξεις να πας κόντρα στον εαυτό και τα θέλω σου, δε θα πας μακριά. Θα κάνεις ένα detour και θα επιστρέψεις πάλι στο σημείο μηδέν ξοδεύοντας άσκοπα τα χρόνια σου το λιγότερο, αν είσαι δυνατός. Τελικά, απ'τον ίδιο μας τον εαυτό δεν μπορούμε να ξεφύγουμε.