Ο Δράκος κι η σπηλιά του

Υπάρχει ένας δράκος σε μια σπηλιά. Δεν κάνει τίποτα. Να βγάζει φωτιές κλπ. Απλά αφήνει άλλους ανθρώπους να περνάνε, αν τα καταφέρνουν, κι άλλους δε τους αφήνει. Κάποιοι από τους δεύτερους αλλάζουν διαδρομή γιατί δε τους νοιάζει πάρα πολύ να περάσουν από εκείνο το σημείο. Κάποιοι πηγαίνουν πάλι και ξαναδίνουν τη μάχη τους όταν επουλώσουν τις πληγές τους κι ανασυνταχθούν. Και πάλι και πάλι αν χρειαστεί. Ο δικός μου δρόμος περνάει μόνο από εκεί και δεν αλλάζει. Πρέπει να διασχίσω τη σπηλιά. Δεν μπορώ να συνεχίσω αν δεν περάσω από εκείνο το σημείο. Δεν είναι εύκολο, γιατί ο δράκος δε σε αφήνει. Μόνο αν τον νικήσεις μπορείς να περάσεις. Κι είναι μοναδικός για τον καθένα. Για παράδειγμα δε θα μπορούσα να περάσω μετά από κάποιον που τον σκότωσε, γιατί ξαναγεννιέται. Θα έλεγα είναι πολύ ψηλός. Πιο ψηλός από μένα και σένα μαζί σίγουρα. Δεν μετριέται σε ύψος ανθρώπου. Είναι όσο δέκα δράκοι μαζί. Δεν έχει δέρμα, έχει κέλυφος σα το σκορπιό. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Ναι τον έχω συναντήσει κανά δυο φορές. Είναι μάλλον τσιμεντένιος, γκρι, σε κάποια σημεία σκούρο πράσινο και μπλε μάτια. Από μακριά μοιάζει με όρθιο βράχο που κινείται. Πόσο δύσκολο είναι να τον νικήσει ένας άνθρωπος! 

"Αχ, δράκε.. Δεν μπορώ να ζήσω το τώρα γιατί σκέφτομαι το αύριο. Σε δύο μήνες θα συναντηθούμε και πάλι! Την πρώτη φορά με νίκησες κατά κράτος. Είχα έρθει χωρίς όπλα. Τη δεύτερη ήρθα με περισσότερη δύναμη, αλλά υπήρχε αυτή η μικρή αμφιβολία μέσα μου, ο φόβος της αποτυχίας, που με έκανε να χάσω. Τελικά θέλεις να παίζεις μόνο με άριστους σε τεχνική παίκτες. Δε συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο. Αυτό κατάλαβα. Τώρα έρχομαι με τα χέρια ανοιχτά, ψηλά κι άδεια. Δε θα με φοβηθείς. Μπορεί τα όπλα μου όμως να μην είναι ορατά. Μπορεί να είναι κι άυλα. Θα έρθω στη σπηλιά σου και θα κλείσω την πόρτα πίσω μου. Και θα πεις τώρα την έβαψες. Θα την κλείσω μόνη μου για να ξέρεις ότι δε θα έχω καμία βοήθεια κι ούτε θα το βάλω στα πόδια αν νομίσω ότι χάνω. Εσύ θα πιστέψεις ότι αυτή η μάχη για τη ζωή θα είναι παιχνιδάκι για σένα. Εσύ ο τεράστιος κι υπερδύναμος απ' τη μια, κι ένας φθαρτός και μικρόσωμος άνθρωπος χωρίς καμία διέξοδο απ' την άλλη. Αν ξανασκεφτείς όμως την τελευταία πρόταση εκεί θα βρεις το μυστικό που θα σε κάνει να χάσεις και να απορείς. Ο μικρόσωμος μπροστά σε σένα άνθρωπος δεν έχει άλλη επιλογή. Ή θα παλέψει για να ζήσει ή απλά θα χάσει και θα πεθάνει. Εσένα δε σε νοιάζει, γιατί είτε χάσεις είτε κερδίσεις θα συνεχίσεις να υπάρχεις και να βασανίζεις τους επόμενους ταξιδιώτες και να χαίρεσαι όταν αυτοί τα παρατάνε. Σκέψου Δράκε πόση δύναμη θα πάρω όταν κλείσω την πόρτα πίσω μου! Κι είναι μεγάλη και βαριά η πόρτα της σπηλιάς σου. Δε θα μπορώ εύκολα να την ξανανοίξω. Δε θα την ανοίξω γιατί ούτως ή άλλως δεν θα γυρίσω πίσω. Μόνο μπροστά, απ' το σημείο που φυλάς και πέρα θέλω να πάω. Δεν υπάρχει κάτι για να γυρίσω πίσω. Μια κενή ζωή. Δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να ζεις σε μια κενή ζωή. Πιο δύσκολο κι από το να σε νικήσω! Εσύ τουλάχιστον έχεις ένα ενδιαφέρον στη ζωή σου. Βασανίζεις τους άλλους, αλλά αυτό σε κάνει να νιώθεις καλά. Ο ταξιδιώτης αυτός που θα σου τύχει δεν έχει και πολλά να χάσει. Κι αυτήν την ήττα θα τη θυμάσαι ή μάλλον τον ταξιδιώτη θα θυμάσαι.

Αφού κλείσω την πόρτα, θα σε κοιτάξω με πραότητα και ήρεμο βλέμμα στα μάτια κι ούτε μια στιγμή δε θα φοβηθώ. Θα είμαι τόσο ήρεμη σα να μην πηγαίνω σε μάχη, γιατί θα ξέρω ότι θα νικήσω. Όλοι μου οι φόβοι, δράκε, πέθαναν. Δεν έχω τίποτα να χάσω. Ή θα σε νικήσω ή θα σε αφήσω να με τελειώσεις. Αυτή είναι η δύναμή μου να ξέρεις, το αόρατο σπαθί μου. Το ότι δε φοβάμαι. Θα τρέξω και θα ανέβω πάνω σου. Δε θα καταλάβεις το πόσο γρήγορα. Θα καθίσω ψηλά στην πλάτη σου, το μόνο σου τρωτό σημείο, πίσω απ' το λαιμό και θα σου μπήξω το αόρατο, αλλά μαλαματένιο σπαθί μου. Εσύ θα αρχίσεις να χτυπιέσαι από τους πόνους. Θα με ρίξεις κάτω. Καθώς πεθαίνεις, θα διαλύεσαι σιγά σιγά εκτοξεύοντας βεγγαλικά απ' το σημείο που σε τρύπησα. Κι εγώ όχι μόνο θα χαίρομαι που σε νίκησα, αλλά από αυτά που θα βγάζεις εγώ θα πάρω για να συνεχίσω το ταξίδι μου. Κι έτσι όχι μόνο εμπόδιο δε θα μου είσαι τελικά, αλλά γέφυρα!

Νομίζεις ότι είσαι δυνατός επείδη είσαι από πέτρα; Κοίτα τι κάνει η θάλασσα στα βράχια και πες μου πάλι τι πιστεύεις για τη δύναμή σου.''

**Αυτή η ώρα δε θα πάψει να είναι έμπνευση.