ΣΤΙΚΑΚΙ KINGSTON ΧΡΥΣΟ 8G

Δεν κοιμόμουν παρά μόνο πολύ ελαφριά. Στο μυαλό είχα πειστεί πως είμαι υπερβολική, αλλά το σώμα δε το "χόνευε". Το ένιωθα ότι κάτι γίνεται. Να τσεκάρω πόρτες, μάτια, θεμροσίφωνα από την ανασφάλεια είκοσι φορές τη στιγμή. Κι όταν έβγαινα κι έκλεινα τα φώτα είμαι σίγουρη πως ήσουν κάπου κρυμμένος και παρακολουθούσες. Πάλι το ένιωθα. Και έλεγα στον εαυτό μου "Ιδέα σου είναι!" Κι όταν σας άκουσα, πίστεψα πως είναι η γειτόνισσα που μας έχει γίνει στενός κορσές. Ένα ζευγάρι μάτια και ένα αυτιά να σε παρακολουθούν συνέχεια, πότε βγήκες, πότε γύρισες, τι ψώνισες ποιον φιλοξενείς. Κάπου εκεί σου σπάζουν τα νεύρα. Να πεις έτσι είναι οι περίεργοι γείτονες, αλλά όχι στους περίεργους το δείχνεις με το βλέμμα και μαζεύονται. Αυτή δεν καταλάβαινε. Συνέχιζε να σε κοιτάει λες και αυτό που κάνει δικαιωματικά το κάνει. Οπότε κι όταν άκουσα τα βήματα και ο σκύλος να μη γαβγίζει θεώρησα ήταν αυτή και το θράσος της να μπαίνει στις ζωές των άλλων. Δεν έκανα κάτι. Αν άναβα το φως, θα εξαφανιζόταν, κι αν δεν ήταν αυτή κι ήταν κάποιος με όπλο; Στεκόμουν στο παράθυρο με το κινητό στο χέρι σε περίπτωση που ακούσω κάποιο περίεργο ήχο.

Λίγο καιρό μετά με πήραν τηλέφωνο και μασημένα - κατάλαβα ότι κάτι κακό έγινε - είπαν: "Έλα.. Μας άνοιξαν το σπίτι." Δε το συνειδητοποιείς εκεί. Αναλώθηκα στο να λέω το ήξερα και το ήξερα. Το μέσα μου σα θάλασσά μετά από τρικυμμία ηρέμησε. Αυτό ήταν. Το περίμενα, το φοβόμουν. Όταν είδα φωτογραφίες ήταν σαν από ταινία τρόμου. Όταν γύρισα το σπίτι είχε καθαριστεί, αλλά η αίσθηση ήταν σα να έχει πέσει βόμβα που κατέστρεψε τα θεμέλια. Οι δικοί μου αμίλητοι. Το συνειδητοποίησα αργά αργά μιας και δεν έζησα το πρώτο σοκ. Κι ίσως έτσι ήταν χειρότερο. Τα πρώτα βράδια πολύ δύσκολα. Μεθεπόμενη μέρα έπρεπε να παραστούμε σε κηδεία. Γείτονας και νονός της αδερφής μου, 60χρονών, καρδιά. Πώς να ξεπεράσεις τον πόνο μέσα σε άλλο πόνο. Έκλαιγα, για ποιο έκλαιγα από τα δύο; Ήξερα πως δε θα άντεχα να πάω, αλλά έπρεπε. Πνίγηκα όταν είδα τα παιδιά του, αλλά ευτυχώς δε συνέβη τίποτα χειρότερο. Λίγες μέρες μετά έκλεψαν το πορτοφόλι της αδερφής μου, που (όλως τυχαίως;) πρώτη φορά είχε τόσα χρήματα μέσα. Πέντε χρόνια στην Αθήνα δεν της είχε συμβεί το παραμικρό. Λίγες μέρες μετά παραλίγο να πνιγεί ο πατέρας μου με ρόδι. [Κάθαρμα! Μίασες το σπίτι!]

Δυο μήνες μετά από τοξικά βράδια, έχοντας χάσει τον εαυτό μου και τον ύπνο μου, έχω ξεπεράσει την απώλεια του βαφτιστικού σταυρού που μου αφαίρεσες. Ναι, όσα χρήματα κι αν διαθέσω στο μέλλον για την αγορά ενός καινούριου εγώ και οι αδερφές μου ποτέ δε θα είναι ίδιοι με αυτούς που άρπαξες. Γιατί κουβαλούσαν μαζί και ένα κομμάτι της παιδικής μας ηλικίας. Είμαστε πολύ "φτωχές" για το μέλλον χωρίς αυτούς. Ναι, έχω ξεπεράσει τις όποιες άλλες απώλειες ανακαλύπτω κατά καιρούς. Αρχίζω να πιστεύω πως εντάξει δεν είμαστε οι μόνοι, που όπως φοβόμουν μετά από τέτοιο μίασμα, όλα στραβά θα πάνε και να περιμένω στη γωνία το επόμενο. Αφού χάρη σε εσάς πάλι και το Θράσος σας βλέπω να διαρρυγνύεται το ένα σπίτι μετά το άλλο. Μικροί θάνατοι να ανακαλύπτεις νέα πράγματα που σου λείπουν και το κάλεσμα της αστυνομίας για αναγνώριση που μάταια πιστεύεις θα βρει κάτι. [Αν σε έπιανα, δε θα σταματούσα μέχρι το χέρι μου να γίνει μώβ.]

Μια τέτοια τελευταία ανακάλυψη με ώθησε στο να γράψω το παραπάνω κείμενο. Βρε άξεστε και αγράμματε άνθρωπε, τί ήθελες το στικάκι μου; Σε τί θα σου χρησίμευε; Πόσο θα έπιανε, αν το πουλούσες;; Ολοκαίνουριο και αχρησιμοποίητο ακόμη μέσα στο μικρό μεταλλίκο του κουτάκι, που ήταν διακοσμημένο με γνωστό έργο του Klimt σε μικρογραφία. Δένομαι ακόμα και με το πιο φθηνό μολύβι. Ήταν τόσο κομψό το καινούριο στικάκι, Kingston σε χρυσό μάλλον 8G.

Μια απροσδόκητη αρχή για Καλή Χρονιά, μα έπρεπε να το βγάλω. Ας πιστέψουμε πως το 2018 θα είναι μια γενναιόδωρη χρονιά, να μας βοηθήσει να συγκροτηθούμε και να βρούμε το δρόμο μας, όποιος κι αν είναι αυτός για τον καθένα μας ξεχωριστά. Κι αν υπάρχει και σε σας εκείνο το αχνό όνειρο από παλιά να γίνει πραγματικότητα και να μας κάνει ευτυχισμένους. Τα βιβλία και η γνώση είναι θησαυροί που κανένας δεν μπορεί να μας αφαιρέσει. 

Καλή Χρονιά ! ! !