The pencil lover

Πέντε ιδιότητες του μολυβιού που παρομοιάζονται όμορφα με τον άνθρωπο και τη ζωή. Το μολύβι πάντοτε καθοδηγείται από ένα χέρι. Είσαι πλασμένος για μεγάλα και υψηλά πράγματα. Όμως, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάς ότι υπάρχει ένα χέρι που καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό είναι το χέρι του Θεού και μας καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά του. Μερικές φορές, πρέπει να σταματήσω να γράφω και να χρησιμοποιήσω την ξύστρα. Το μολύβι ξύνοντας το,  υποφέρει προς στιγμή αλλά είναι αναγκαίο, γιατί γίνεται πιο οξύ και αποτελεσματικότερο στη δουλειά του. Έτσι κι εσύ πρέπει να μάθεις να υπομένεις ορισμένους πόνους, λύπες και δυσκολίες, διότι σε κάνουν καλύτερο πρόσωπο. Το μολύβι μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε πάντα γομολάστιχα, για να σβήνουμε τα λάθη. Το να διορθώνουμε στη ζωή μας κάτι που κάναμε λάθος δεν είναι αναγκαία κακό∙ μας βοηθάει να παραμείνουμε στο σωστό δρόμο και να συνεχίσουμε την πορεία μας. Αυτό που έχει σημασία σε ένα μολύβι δεν είναι το εξωτερικό ξύλιν...

     Στο Ναύπλιο, μια μικρή γραφική πόλη, λειτουργεί από το 2008 το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Harvard. Κάθε χρόνο οργανώνει κύκλο εκδηλώσεων και διεπιστημονικών δραστηριοτήτων ανοιχτές όχι μόνο σε ακαδημαϊκούς φορείς και πανεπιστήμια, αλλά και στην τοπική κοινωνία της Αργολίδας, της Πελοποννήσου και ολόκληρης της Ελλάδας.       Μια από αυτές τις δραστηριότητες είναι και ο κύκλος των σεμιναρίων δημιουργικής γραφής που λειτουργεί κάθε χρόνο από το 2015. Έτσι και φέτος θα πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα του CHS/ΚΕΣ εργαστήριο Τέχνης του Πεζού Λόγου για προχωρημένους υπό τον Στρατή Χαβιαρά. "ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ" είναι το προαπαιτούμενο να στείλετε, ώστε να συμμετέχετε στην επιλογή των ατόμων, που θα το παρακολουθήσουν. Το εργαστήριο είναι εντατικό και θα πραγματοποιηθεί σε τέσσερις συνολικά ημέρες, τα δύο Σαββατοκύριακα: 21-22 Απριλίου και 12-13 Μαιΐου 2018. Αιτήσεις θα γίνονται δεκτές ως τις 10 Μαρτίου. Περισσότερες λεπτομέρειε...

Την ήσυχη Κυριακή που περνούσε, ήρθε να ταράξει κατά το απόγευμα ένα mail από καθηγητή μου, αναφέροντας πως το κομμάτι της εργασίας μου που διάβασε ήταν γεμάτο ορθογραφικά. -Πώς; Τι; Από πού ήρθε αυτό;; Αποκλείεται, χαμογέλασα. " Αν τα βρήκα εγώ με το επίπεδο της γλώσσας μου (καθότι είναι Ιταλός) , φαντάζομαι τι κρύβει το κείμενο ", έλεγε με χαριτωμένο κατά αυτόν ύφος. Κι όλα αυτά γραμμένα σε greeklish από καθηγητή Πανεπιστημίου. Φοβάμαι ότι δεν αναγνώρισε το ρηματικό τύπο του αορίστου "συνέβη" ή τις δοτικές π.χ. "ελλείψει στοιχείων". Θέλω να πιστεύω και πιστεύω ότι έχω καλή σχέση με το λόγο. Και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, διορθώνομαι. Διαφορετικά τι κάνω εδώ; Εωσότου εγώ δω το κείμενο πάλι και τι συνέβη, έχω να σας προτείνω κάτι πολύ ενδιαφέρον.       Σε ένα scroll down στο FB πήρε το μάτι μου μια διαφήμιση για ένα διαγωνισμό δημιουργικής γραφής, μιας ερωτικής ιστορίας. Αμέσως το άνοιξα και διάβασα ότι μόλις είχε λείξει άλλος διαγωνισμός αστ...

Δεν κοιμόμουν παρά μόνο πολύ ελαφριά. Στο μυαλό είχα πειστεί πως είμαι υπερβολική, αλλά το σώμα δε το "χόνευε". Το ένιωθα ότι κάτι γίνεται. Να τσεκάρω πόρτες, μάτια, θεμροσίφωνα από την ανασφάλεια είκοσι φορές τη στιγμή. Κι όταν έβγαινα κι έκλεινα τα φώτα είμαι σίγουρη πως ήσουν κάπου κρυμμένος και παρακολουθούσες. Πάλι το ένιωθα. Και έλεγα στον εαυτό μου "Ιδέα σου είναι!" Κι όταν σας άκουσα, πίστεψα πως είναι η γειτόνισσα που μας έχει γίνει στενός κορσές. Ένα ζευγάρι μάτια και ένα αυτιά να σε παρακολουθούν συνέχεια, πότε βγήκες, πότε γύρισες, τι ψώνισες ποιον φιλοξενείς. Κάπου εκεί σου σπάζουν τα νεύρα. Να πεις έτσι είναι οι περίεργοι γείτονες, αλλά όχι στους περίεργους το δείχνεις με το βλέμμα και μαζεύονται. Αυτή δεν καταλάβαινε. Συνέχιζε να σε κοιτάει λες και αυτό που κάνει δικαιωματικά το κάνει. Οπότε κι όταν άκουσα τα βήματα και ο σκύλος να μη γαβγίζει θεώρησα ήταν αυτή και το θράσος της να μπαίνει στις ζωές των άλλων. Δεν έκανα κάτι. Αν άναβα το φως, θα...