Άραγε πόσοι είναι σαν κι εμάς;

Άραγε πόσοι είναι σαν κι εμάς; Κάθε λίγο και λιγάκι, όχι συχνά βέβαια, συναντάω όλο και κάποιον. Είναι απίστευτο το πόσο μοιάζουμε όλοι σε αυτόν τον πλανήτη (Β612)......  Κι άραγε πώς θα ήταν αν συναντιόμασταν όλοι μαζί κάποια μέρα; Σίγουρα θα καταλαβαινόμασταν, τα λόγια θα ήταν περιττά. Βρεθήκαμε δυστυχώς σε έναν "ξένο" πλανήτη, παρατηρώντας παράξενους ανθρώπους. Ανθρώπους που τους εξηγείς με λουλούδια και σου απαντούν με νούμερα. Ένας κόσμος που προσπαθείς να επιβιώσεις ανάμεσα του με λάθος όπλο... Την ψυχή σου...




Χαίρομαι πολύ για απόψε. Θα τα λέμε συχνά...


http://mariekotro.blogspot.gr/

http://mkotro.blogspot.gr/

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια μέρα είδα τον ήλιο να βασιλεύει σαράντα τρεις φορές

Εικόνα
A! μικρέ πρίγκιπα, κατάλαβα έτσι λίγο-λίγο τη μικρή μελαγχολική σου ζωή. Για πολύν καιρό δεν είχες άλλη διασκέδαση από το να χαίρεσαι τα υπέροχα χρώματα που σκόρπιζε βασιλεύοντας ο ήλιος. Έμαθα τούτη την καινούρια λεπτομέρεια το πρωί της τέταρτης μέρας όταν μου είπες: - Πολύ μου αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα. Πάμε να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα... Μα πρέπει να περιμένουμε... - Να περιμένουμε τι; - Να περιμένουμε μέχρι να πέσει ο ήλιος. Στην αρχή φάνηκες να ξαφνιάζεσαι κι ύστερα γέλασες με τον ίδιο σου τον εαυτό. Και μου είπες: - Πάντα νομίζω πως είμαι στο σπίτι μου! Πραγματικά, όταν είναι μεσημέρι στην Αμερική, στη Γαλλία, όλος ο κόσμος το ξέρει, ο ήλιος βασιλεύει. Δεν θα χρειαζόταν παρά να μπορεί κανείς να πάει στη Γαλλία σ' ένα λεπτό για να χαρεί το ηλιοβασίλεμα. Δυστυχώς, όμως, η Γαλλία είναι πάρα πολύ μακριά. Πάνω στο μικρό σου πλανήτη, όμως, θα σου ήταν αρκετό να τραβήξεις την καρέκλα σου μερικά βήματα πιο πέρα. Και τότε θα 'βλεπες το δειλινό κάθε φορά που θα το 'θ...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ελάνθανε, από την Κική Δημουλά

Εικόνα
Ελάνθανε, από την Κική Δημουλά | Στη Χόβολη Ότι ήμουνα ένας άνθρωπος που όλο με σκυμμένο το κεφάλι με περπατάγανε οι δρόμοι, αυτό πράχθηκε φανερά σας. Σας το αφήνω. Απάνω του λοιπόν, αποκεφαλίστε το, μοιράστε το σ’ όλες υποτιμήσεις θέλετε -πως γην και ύδωρ έδωσα σε φόβους και σήκωσε κεφάλι η ηττοπάθεια-, ρίξτε το ολόκληρο σ’ όσες αδιαφορίες σας κι άλλο πεινάνε, πετάξτε το σε δυο παλιογραμμούλες τύμβο. Όμως πώς σκύβοντας ατένιζα ουρανό, αυτό δεν θα τ’ αγγίξετε. Επράχθηκε κρυφά σας, το έκρυψα καλά στην ασφαλή του κεφαλιού μου τη λιμοκτόνα στάση. Σκύβοντας ουρανό ατένιζα. Που έφτιαξα από πτώσεις. Μαζεύοντας σπυρί-σπυρί ό,τι δεν αφομοίωνε το ύφος. Έζησα, τεντωμένο δίχτυ από κάτω, να συγκρατώ, να περισώζω λογής-λογής διάττοντες αυτοκτόνους, τα φωτεινά τους υπολείμματα, εκεί που όλο και χάνει ύψος, όλο και πιο πολύ αποχρυσώνεται της μολυβιάς τους η κραυγή και λυπηρά απολεπταίνει η αιχμή της εξαφάνισής τους. Έζησα, τεντωμένο δίχτυ από κάτω, να σώζω λυπηρότητες, κραυγών αποχρυσώσεις, αιχμών ...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Van Gogh Alive

Εικόνα
Αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρέθηκα κι εγώ στην δικαίως πολυσυζητημένη έκθεση που πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών έως και το Μάρτιο. Μια έκθεση με έργα του Ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1853-1890). Ιδιαίτερη για το γεγονός ότι δεν έβλεπες απλά τα έργα κρεμασμένα στους τοίχους, αλλά υπήρχαν διαδραστικές προβολές των περίσσοτερων και γνωστότερων έργων πάνω σε ειδικά διαμορφωμένους τοίχους, το πάτωμα, τη σκάλα. Αρχικά ο θεατής στον επάνω όροφο έβλεπε τα έργα του σε μικρογραφίες τοποθετημένα σε τοίχους με χρονολογική σειρά και σχετικές πληροφορίες για το εκάστοτε έργο συνοδευόμενα από μια μικρή ιστορία για τη ζωή του καλλιτέχνη. Μάθαινε έτσι σιγά σιγά ο επισκέπτης την βιογραφία του.  Ανθισμένες Αμυγδαλιές 1890 Αγαπημένο μας έργο από τα "χαρούμενά" του, καθώς το δημιούργησε προς τιμήν του ερχομού του ανιψιού του, επίσης Βίνσεντ. Στη συνέχεια υπήρχε αναπαράσταση από το πολυζωγραφισμένο υπνοδωμάτιό του στην Αρλ με πραγματικά αντικείμενα...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ