Van Gogh Alive

Αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρέθηκα κι εγώ στην δικαίως πολυσυζητημένη έκθεση που πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών έως και το Μάρτιο. Μια έκθεση με έργα του Ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1853-1890). Ιδιαίτερη για το γεγονός ότι δεν έβλεπες απλά τα έργα κρεμασμένα στους τοίχους, αλλά υπήρχαν διαδραστικές προβολές των περίσσοτερων και γνωστότερων έργων πάνω σε ειδικά διαμορφωμένους τοίχους, το πάτωμα, τη σκάλα. Αρχικά ο θεατής στον επάνω όροφο έβλεπε τα έργα του σε μικρογραφίες τοποθετημένα σε τοίχους με χρονολογική σειρά και σχετικές πληροφορίες για το εκάστοτε έργο συνοδευόμενα από μια μικρή ιστορία για τη ζωή του καλλιτέχνη. Μάθαινε έτσι σιγά σιγά ο επισκέπτης την βιογραφία του. 

Ανθισμένες Αμυγδαλιές 1890
Αγαπημένο μας έργο από τα "χαρούμενά" του, καθώς το δημιούργησε προς τιμήν του ερχομού του ανιψιού του, επίσης Βίνσεντ.

Στη συνέχεια υπήρχε αναπαράσταση από το πολυζωγραφισμένο υπνοδωμάτιό του στην Αρλ με πραγματικά αντικείμενα φυσικού μεγέθους, πράγμα πολύ εντυπωσιακό για τα μάτια του θεατή. Το υπνοδωμάτιο το έχει αποτυπώσει τουλάχιστον πέντε φορές, καθώς ήταν ένα μέρος που τον ηρεμούσε μέσα στο πατρικό του στην πόλη καταγωγής του, Αρλ.

Αναπαράσταση από το πολυζωγραφισμένο δωμάτιό του στην Αρλ.

Καθώς προχωρούσες οδηγούσουν σε μία σκάλα, που κατέβαινε στον κάτω όροφο, όπου υπήρχαν οι διαδραστικές προβολές. Εν ζωή το έργο του δεν σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία. Κατόρθωσε να πουλήσει μόνο έναν πίνακα. Σήμερα όμως τα έργα υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές αγορασμένα σε πολύ υψηλές τιμές.

Πολλά έργα του για μένα είναι μελαγχολικά. Κάτι το οποίο εξηγείται από την ψυχική διαταραχή που έπασχε και που ποτέ δεν κατάφερε να θεραπευτεί. Είχε νοσηλευτεί πάνω από δυο φορές σε ψυχιατρικό άσυλο. Σε κάποιο πίνακά του -αυτοπροσωπογραφία- απεικονίζεται με δεμένο το δεξί αυτί του, που έκοψε ο ίδιος ύστερα από καβγά που είχε με φίλο του.

Τέτοιες προσωπικότητες με θλίβουν, αλλά παράλληλα θέλω να τις "υπερασπιστώ"/"προστατέψω". Αν δεν υπάρχουν εν ζωή ενδιαφέρομαι να μάθω, να παρακολουθήσω, να ακούσω, να μελετήσω γι' αυτούς. Με ελκύουν το λιγότερο. Τι ήταν αυτό που τους έκανε αυτόχειρες; Κι έτσι γίνονται αυτόματα οι αγαπημένοι μου τύποι ανθρώπων. Για παράδειγμα στη λογοτεχνία ο Κώστας Καρυωτάκης είναι εμβληματικός για μένα. Μια σιωπιλή θλίψη κυριαρχούσε σε όλα τα επίπεδα της ζωής του. 

Ηλιοτρόπια 1888

Μέρος της Έναστρης Νύχτας 1889

Πολύ αγαπημένη η Έναστρη Νύχτα πάνω από την  πόλη. Το φωτεινό κίτρινο και το μπλε υπάρχει σε πάρα πολλά έργα του Βαν Γκογκ. Προφανώς και τα αγαπούσε πολύ. 

Μέρος πίνακά του

Το τέλος της ζωής του.

Τον Ιούλιο του 1890, ο Βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στήθος στις 27 Ιουλίου ενώ πεθαίνει δύο ημέρες αργότερα.

Μετά το θάνατο του Βαν Γκογκ, η φήμη του εξαπλώθηκε ραγδαία, με αποκορύφωμα μεγάλες εκθέσεις έργων του που πραγματοποιήθηκαν στο Παρίσι (1901), το Άμστερνταμ (1905), την Κολωνία (1912), τη Νέα Υόρκη (1913) και το Βερολίνο (1914).

Συνολικά δημιούργησε σε διάστημα περίπου δέκα ετών περισσότερους από 800 πίνακες και 1000 μικρότερα σχέδια. Επίσης ο Βαν Γκογκ είναι διάσημος για τις πινελιές του, οι οποίες πολλές φορές παρουσιάζουν μια κίνηση.

Αυτό που θα θυμάμαι από αυτή την έκθεση είναι η ωραία και κατάλληλη μουσική που έπαιζε από μεγάλα ηχεία και συνόδευε το θεατή κατά τη διάρκεια όλης της επίσκεψης. Στο πωλητήριο βρήκαμε όμορφα πράγματα και αγοράσαμε δύο αφίσες, το χαρούμενο έργο "Ανθισμένες Αμυγδαλιές" η αδερφή μου για το φοιτητικό της δωμάτιο κι εγώ τον "Εξώστη καφενείου τη νύχτα στην Αρλ" 1888 σε κίτρινο και μπλε που λάτρεψα για το δικό μου υπνοδωμάτιο.